Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Νικ όλα*

Οι κάποιες φορές έρχονται να μου υπενθυμίσουν πως η συνταγή είναι απλή.
Ένα τραγούδι, κάποια γενέθλια, δύο κοκτέιλ και άνθρωποι. Άνθρωποι όχι σε θέση επίθεσης. Άνθρωποι σε θέση αποδοχής. Ίσως και σε καμία θέση. Θέσης απροσδιόριστης. Αυτής της θέσης που σε παρατά κι εσένα αφημένο στα άστρα και στο φεγγάρι. Σε θέση όπου ποτέ δεν το έχεις ματαδεί. Εκέι που το φεγγάρι φαίνεται αλλοιώτικο και πρωτοειδομένο. Μόνο για πάρτη σου. Κάτω από μια ελία.
Το άλογάκι μόνο. Όχι. δεν περιμένει κάποιον πρίγκιπα. Οι πρίγκιπες μας τέλειωσαν του το 'πα κι αυτό συνέχισε να κουνιέται στο ρυθμό του. Σαν πάντα να 'ξερε. Το αλογάκι ξέρει.


Under blue moon I saw you
So soon you’ll take me
Up in your arms
Too late to beg you or cancel it
Though I know it must be the killing time
Unwillingly mine



*άτυπα ένα F for feelings για τον Νικόλα, τον αυθορμητισμό του και την εφυία του.

// photo k

Δεν υπάρχουν σχόλια: